ما ادم های معمولی.....
(قبل خواندن این متن بگویم که من تمام عمرم خوانده ام و نوشته‌ام. اینقدر خوانده ام که گاهی نمیدانم حرفهایم حرف خودم است یا سایه ای از همه چیزهایی ک روزی جایی از زبان کسی خوانده ام.....پس اگر شبیه این متن را جایی خوانده‌اید حس کپی شدگی نکنید....اصل داستان را دریابید)
راستش ما یعنی آدمهایی شبیه من ،بسیار معمولی هستیم.کلا نه آدم مهمی بوده ایم.نه آدم مهمی در زندگیمان بوده....نه کلا کار خاص و شاخصی کرده ایم و نه جای خاصی رفته ایم. بزرگ شده ایم و هر کار باید میکردیم را انجام دادیم.چه زیاد و چه کم.دورادور زندگی آدمهای خاص را دنبال کرده ایم و گاهی ته دلمان غنج رفته که ااااا.اینحوری هم میشه زندگی کرد....لایف استایل شان. ...دکور خانه شان...روابطشان .کلا با ما فرق دارد!اگر هم گاهی دری به تخته بخورد و این دو تیم بهم برخورد کنند کلا بعد از یک مدتی طبیعت دست به کار میشود و از هم جدایشان میکند تا معمولی ها همیشه معمولی باشند و خاص ها همیشه خاص.این را گفتم که بگویم معمولی بودن اصلا بد نیست.
بله کسی از اطرافیان من هرگز با یک بسته پر از جینگول جات رنگی رنگی من را سورپرایز نمیکند. هرگز کسی بدون اطلاع قبلی یک بسته پستی پر از علاقه مندی هایم پر نمیکند  و به در خانه ام نمیفرستد. کسی را ندارم که یک گالری از هنرهایش بزند و من را روز اول افتتاحیه دعوت کند.اهنگهای مورد علاقه ام چنان میکس فاجعه ایست که بهتر است راجبش حرف نزنیم! .اما....حالا از همه اینها که بگذریم خودم که نمرده ام.بلند میشوم و بدون لعنت فرستادن به خیلی چیزها زندگی ام را کم کم و قدم قدم شبیه رویاهایم میکنم.شاید خیلی جاها نشود.شاید خیلی چیزها به من نسازد. اما....کلا میشود گاهی کاری کرد که زندگی زیباتر شود و پر رنگ تر و با کیفیت تر.....یعنی راستش را بخواهید باید بشود.....
#دنیا_از_نگاه_من

چقدر سوت و کور و بی حال......

دلم میگیره هر وقت میام اینجا ......جدا لزوم نوشتن جایی که بازخورد نداری چیه؟؟