آهای بانوان برتر.....

                             لطفا شروع کن، تغییر کن.....ازت خواهش میکنم

با تو ام ، با تویی که این پیام را می خوانی، با چند هزار نفر نیستم. با تو که این پیام را می خوانی. شعار نمی دهم. لطفا تغییر کن. ناله را بس کن. گریه را تمام کن. دنیای تو تغییر نمی کند مگر آنکه خودت تغییر کنی . این قانون این دنیاست و تغییری نمی کند. تو پر شدی از باورها . به ظرف باورهای تو پارادایم می گویند. بعضی باورها درست، بعضی غلط ، بعضی به تو ترس، بعضی فقر و بعضی شک را منتقل می کند. در این شک نکن که آدم ها بر اساس باورهایشان زندگی می کنند. تو اگر کارمندی، دنیا دشمن تو نیست، بلکه تو خودت را بالاتر نمی بینی، همین. تو اگر درآمدت این است ، به خاطر این هست که پارادایم بزرگتر و وسیع تری نداری. دنیا همیشه فقر و جنگ و قحطی داشته، نکند منتظری صلح جهانی برپا شود؟ یا اصلا اگر همه دنیا صلح شد و همه با هم دوست شدند، کسی در خانه ی تو را می زند که هی فلانی بیا آرزوهایت را بگیر، برایت آوردم ؟  اشتباه نکن! دنبال تغییر خودت باش. دنیای تو تغییر می کند اگر خودت را تغییر دهی. کم کم دور و بر تو تغییر می کنند. آدم ها به همدیگر نگاه می کنند. الگو می شوی. هر حرفی را که شنیدی، نپذیر. تکرار نکن. پارادایم های مریض در جامعه به شدت زیاد است. بوی نا امیدی، بوی ترس. بوی فقر، بوی محدودیت. این ها همه با لحنی منطقی گفته می شوند. اما باور کن، زندگی منطقی نیست. من اگر روزی یک میلیون تومان هم به تو پول بدهم. بعد از ده سال فقط سه میلیارد وششصد و پنجاه میلیون می شود. فقط پول یک آپارتمان است. نگو که می گذارم بانک، خنده دار است، که تورم بیش تر از سود بانکی. را حساب نکنی. این مثال را زدم که بگویم قرار نیست همیشه ریاضی فکر کنی. پارادایم خودت را عوض کن و معجزه را به چشم ببین. ریاضی ، احمقانه می خواهد دنیا را توصیف کند. کم که آورد معجزه را می بیند و توجیه می کند. همین.